Mary staarde naar het roestige ding in haar handen. Een sleutel.
‘Misschien lag hij daar wel tien jaar begraven,’ fluisterde ze. ‘Misschien is hij wel van de tuin!’

Ze mocht overal komen, hadden ze gezegd, alleen niet in die ene kamer, en in die ene tuin.
Maar Mary hoort geluiden, in de verboden kamer. Inbeelding, zeggen ze. En: verboden!
Over de muur van de geheime tuin ziet Mary steeds dezelfde vogel vliegen.
Mary houdt niet van verboden en ook niet van geheimen…
Kan zij de geheimen ontrafelen?