Mannetje Jas heeft het altijd ijs- en ijskoud, of het nou winter of zomer is. Hij stookt zijn kachel altijd zo hoog op, dat niemand meer langs wil komen. Daar krijgt hij het nog kouder van, dus kleedt hij zich steeds dikker aan. Zelfs als hij meer dan twintig jassen over elkaar aan heeft, wordt hij nog niet warm. Totdat hij een lotgenoot ontmoet: Vrouwtje Jas is degene die hem eindelijk kan opwarmen...

Mannetje Jas
is klassiek prentenboek over verlangen naar liefde dat uiteindelijk wordt beloond. Een hoogtepunt in het oeuvre van Sieb Posthuma.

Mannetje Jas is geschreven vanuit een noodzakelijkheid ... ik wilde laten zien dat je iemand kunt ontmoeten, in vriendschap of liefde, aan wie je je gelijkwaardig voelt. Iemand die je kan verwarmen.’ Sieb Posthuma