Valdemar slurpt graag aan zijn fopspeen. Op een dag zegt papa dat fopspenen voor Kleine Wolfjes zijn. Hij knipt Valdemars fopspeen in tweeën. Valdemar is heel boos dat papa alles zomaar beslist. Hij is groot genoeg om zelf te beslissen! Als zusje Linn haar blauwe fopspeentje niet meer vindt, laat Valdemar zien wat het betekent om heel groot te zijn. Maar daar is nog die ene rode fopspeen… Valdemar is onweerstaanbaar in dit must-have prentenboek.